निर्शेल्या काळजार तुज्या....

-जाॅन आगियार

निर्शेल्या काळजार तुज्या

नवी पालवी फुलू दी

जैता वटेन चाल तुजी

चार चौगांक कळूं दी

आशेचें फूल आतां

काळजार तुज्या फुलचें आसा

निर्शेल्या खोल मनांत

किर्ण नवें येंवचें आसा

साकारात्मक विचारानी

मन तूजें खेळू दि

निर्शेल्या काळजार तुज्या

नवी पालवी फुलू दी

जैता वटेन चाल तुजी

चार चौगांक कळूं दी

प्रयत्न केल्यार काळखे जिणेर

उजवाड तूं घालतलो

कळो तुज्या नशीबाचो

आज फाल्या फुलतलो

नशिबातली वायटां आतां

सभेमाजार जळूं दी

निर्शेल्या काळजार तुज्या

नवी पालवी फुलू दी

जैता वटेन चाल तुजी

चार चौगांक कळूं दी

जीणे वाटेर आसूं कांटे

काट्यांतल्यान फुलां फुलतलीं

फुडलीआतां वाट माड्डयत

पावलां तुजीं चलतली

भागिल्ले कुडीक तुजे

नवें रूप मेळुं दी

निर्शेल्या काळजार तुज्या

नवी पालवी फुलू दी

जैता वटेन चाल तुजी

चार चौगांक कळूं दी

("पावलां" कवितां  संग्रहांतली कविता-१९९५ / जैत प्रकाशन).

सूख-दूख

-जाॅन आगियार

जिणेंत आसा दूख

जिणेत आसा सूख

सूख-दूखाची पानां गुंथून

देवान हो रचला रूख

केन्नाय जिणेंत काळोख

केन्नाय उजवाडाची किर्णा

आज हातात पयशे

फाल्यां आंगार येत रिणां

गोड-गोडशें खातल्यांकय

केन्नां सोसची पडटा भूक

जिणेंत आसा दूख

जिणेत आसा सूख

सूख-दूखाची पानां गुंथून

देवान हो रचला रूख

दर्याक सुकती भरती जशी

रीत हांगांय लागता तशी

ताटांत जेवतल्यांच्या हातांत

केन्नाय फुटील्ली बशी

बंगल्यांत रावतल्यांक

चुलींत मारची पडत फूक

जिणेंत आसा दूख

जिणेत आसा सूख

सूख-दूखाची पानां गुंथून

देवान हो रचला रूख

जिणेची ल्हारां.......

मेजून मापून उसळतात

जशीं वयर पावयतात

तशींच सकयलय देंवयतात

देखून दुसर्‍याक कमी लेखप

ही करची न्हय रे चूक

जिणेंत आसा दूख

जिणेत आसा सूख

सूख-दूखाची पानां गुंथून

देवान हो रचला रूख

("पावलां" कवितां  संग्रहांतली कविता-१९९५ / जैत प्रकाशन).

देवाक.....

जाॅन आगियार

देवा सकयल देवून पळय

तुवे अवतार घेतले खूब

आनीक एक घेवन पळय 

मोटें नुस्तें बारकेल्याक खाता

तशेंच मनशांमदिं जाता

चोर हांगां सलाम घेता

कोण उपाशीं, कोण खाता

दूख्ख लोकांचें लागसून पळय

हांगांचे तू वयर कळय

देवा सकयल देवून पळय ||२||

तुवें जग हे रचले

जाती तुंवे रचल्यो ना

जाती -कातीच्या नांवान

समाजांत फुट जाल्या

सोडल्यार पळता,घरल्यार चावता

बिगडलां तें सारकें चलय

देवा सकयल देवून पळय ||२||

संवसार जाला उरफाटो

शिस्त लागूक जाय

आनीक पापां वाडचे पयलीं

पुर्णविराम घालूंक जाय

गोंदळ माजला,सभ्यता पळुन गेल्या

सुत्रां तूजीं तूं  हालय

देवा सकयल देवून पळय ||२||

जेंन्ना जेन्ना मनीस कुळाचेरा

जालो अत्याचार 

तेंन्ना तेंन्ना तूवें घेतलो अवतार

दूख पापां वाडल्यात हांगा

आमच्या नावान तुवंय बी

एक "दूक" गळय

देवा सकयल देवून पळय  ||२||

("पावलां" कवितां  संग्रहांतली कविता-१९९५).

पक्षी होउन येइन मी

-जाॅन आगियार

मांडविच्या लांटावरूनी 

पक्षी होउन  येइन मी

माज्या सोबत उंच आकाशात

तुला घेउन जाइन मीं

बंन्दन हे  प्रेमाचे

जुळे नयन, आमची जुळे मने

सुरुच्या झाडा खाली

गाउ प्रितीचे गाणें

तुच म्हाजी जिंन्दगी ग

तुजाच सदैव राहीन मी

मांडविच्या लांटावरूनी 

पक्षी होउन  येइन मी

माज्या सोबत उंच आकाशात

तुला घेउन जाइन मीं

जगणे म्हाजे तुज्याच साठी

तुजीच बगतो मी वाट

मांडविच्या तिरावर बसून

शोदितो नवि पहाट

दोळ्यांतच बसवुन तुला

दोळे भरून पाहीन मी

मांडविच्या लांटावरूनी 

पक्षी होउन  येइन मी

माज्या सोबत उंच आकाशात

तुला घेउन जाइन मीं

मी तुज्यात आनी तु म्हाज्यात

समा होउ दे ग

देवा हे क्षण असेच

सदा राहु दे

आयुश्याच्या ठोका पर्यंत

तुला साथ देइन मी

मांडविच्या लांटावरूनी 

पक्षी होउन  येइन मी

माज्या सोबत उंच आकाशात

तुला घेउन जाइन मीं

मेरा दिल खो गया

 जाॅन आगियार

जब से तुम मिले हो हमसे

बेकरार दिल हो गया

ना जाने कब और कैसे

तुजमे मै खो गया

साये कि तरह तेरा

पिछा मै करतां हुं

अघुरीसी लगी जिंन्दगी अब

तुज पे ही मरतां हूं

तेरे दिल  से मेरा दिल फिदा हो गया

जब से तुम मिले हो हमसे

बेकरार दिल हो गया

ना जाने कब और कैसे

तुजमे मै खो गया

चुपके चुपके मैं तुजे

मिलने को  आतां हूं

मेरे प्यार का इजहार

करने को चाहता हूं

आंखों मे सपने लीये मेरा दिल खो गया

जब से तुम मिले हो हमसे

बेकरार दिल हो गया

ना जाने कब और कैसे

तुजमे मै खो गया

गूरू गोविन्द सिंह जी

 -जाॅन आगियार

गुरू गोविन्द सिंह जी तुजे
गुण कितले गावुं हांव
संवसांरात तुजीच महीमां
औठा औठार तुजेंच नांव

राजा दि राजा तुं माया आमचेर करता
हात आमचो घरूंन तुं उजु मार्गान व्हरता
10वो सीख गुरू तुं, पटनां तुजो गांव

गुरू गोविन्द सिंह जी तुजे
गुण कितले गावुं हांव
संवसांरात तुजीच महीमां
औठा औठार तुजेंच नांव

भक्तांक तुज्या सदांच आदार करपी तुं
वायट करतल्यांक काबार करपी तुं
तुजेच कृपेन काळजानी मोगा रोपो जांव

गुरू गोविन्द सिंह जी तुजे
गुण कितले गावुं हांव
संवसांरात तुजीच महीमां
औठा औठार तुजेंच नांव

 
तलवार धेवन हातांत जैतां तुवें मेळयल्यात
तुजे मायेन कातलींच काळजां तुवें खेळयल्यांत
मनीस कुळाचेर सदांच आसचें तुजें बेसांव

गुरू गोविन्द सिंह जी तुजे
गुण कितले गावुं हांव
संवसांरात तुजीच महीमां
औठा औठार तुजेंच नांव